Egipt darem Nilu

O ile mi wiadomo, wyrażenie „Egipt jest darem Nilu” nie odnosi się do nowoczesnego państwa, ale do starożytnego Egiptu. Dowiedz się dlaczego Egipt nazywano darem Nilu ?

dlaczego egipt nazywano darem nilu

Ponad 5 tysięcy lat temu ludzie żyjący na brzegach Nilu byli prawie całkowicie zależni od kaprysów rzeki. Wycieki przyniosły życiodajną wilgoć, uczyniły glebę żyzną i poszerzyły możliwości połowów i innych rzemiosł. Ponadto starożytni Egipcjanie budowali domy, tamy i inne konstrukcje z gliny pływowej. Ludzie nauczyli się także przewidywać pogodę, prowadzić kalendarz i obliczać prawdopodobieństwo ataków szarańczy lub epidemii. Skorelowali wszystkie te wydarzenia z „zachowaniem” Nilu. O ile pamiętam z historii, pierwsza astronomia powstała także wśród Egipcjan.

egipt darem nilu

Dlaczego Egipt jest darem Nilu?

Pierwsze egipskie osady znajdowały się nad brzegiem Nilu. Przez wiele kilometrów była pustynia, głód i kamienie. Gdyby rzeka nie przynosiła życiodajnej wilgoci, nie dostarczała źródeł pożywienia itp., Stan Egiptu nie powstałby w tak wczesnym okresie w historii ludzkości.

dlaczego egipt był nazywany darem nilu

Historia Nilu

Najdłuższa rzeka na świecie płynie w północno-wschodniej Afryce, o długości 6651 km. Bez tej rzeki Egipt byłby bezwodną i pozbawioną życia pustynią. Prawdopodobnie żaden Egipcjanin nie dotarł do źródła Nilu.

Herodot donosi: „Przebieg Nilu (nie licząc przestrzeni, przez którą przepływa on w Egipcie) jest znany z odległości czterech miesięcy żeglugi i lądowania. W końcu okaże się tyle miesięcy, jeśli liczyć czas ze Elephantine do kraju uciekinierów. Nil płynie tutaj z zachodu na wschód. Nikt nie może powiedzieć nic konkretnego o jego dalszym przebiegu. W końcu ten kraj jest opuszczony z powodu intensywnego upału. ” (Herodot. Historia. Księga II. Euterpa, 31).

Rzeka dla starożytnych była wielką tajemnicą. Tajemnica Nilu została odkryta w połowie XIX wieku. W 1857 r. Anglik John Hanning Speke dotarł do dużego jeziora, które nazwał po angielskiej królowej Wiktorii. Jezioro znajduje się prawie na równiku. Z tego pochodzi Neil.

Dwa miesiące – maj i czerwiec – z zachodu wieje płonący wiatr. Szaleje od prawie pięćdziesięciu dni i dlatego nazywa się „hamsin”, co po arabsku oznacza „pięćdziesiąt”. To straszna katastrofa. Wiatr pędzi z pustyni z niesamowitą siłą, unosząc kurz i piasek w powietrze. Wszystko jest pokryte kurzem: mieszkania, drzewa, trawa; przez zamknięte drzwi piasek wchodzi do pomieszczeń, zapycha się w fałdy ubrań i pory ciała. Egipt zamienia się w pustynię spaloną słońcem, pokrytą warstwą błota. A na niebie wisi szkarłatno-czerwony olśniewający dysk – palące słońce.

Pod koniec czerwca pojawia się pierwszy posłaniec końca tej okropnej pory roku – z północy zaczerpnął wilgotny chłód. To oszczędzający wiatr północny. Słaby na początku, nasila się i zamienia w huragan, który szaleje przez kilka dni. Zdmuchuje cały kurz, osłabia palące ciepło i odświeża gorące powietrze.

W tym samym czasie rzeka zaczyna płynąć w Nilu. Przezroczysta niebieska rzeka staje się mętna, staje się zielona i lepka. Poziom wody podnosi się, a rzeka zaczyna opuszczać swoje brzegi. Wynika to z faktu, że na odległym równiku, gdzie leżą jeziora Victoria Nyatsa i Albert Nyatsa, z którego wypływa Biały Nil, okres deszczów tropikalnych rozpoczyna się w czerwcu. Burzliwe strumienie błotnistej wody, zielone z rozkładających się roślin, wypełniają rzekę i pędzą na północ, w dół rzeki, do Morza Śródziemnego. W połowie lata docierają do południowych granic Egiptu, a po kolejnych dwóch tygodniach wysokie wody zaczynają zalewać pola Delty. Zaledwie trzy do czterech dni, Nil jest zielony. W tej chwili woda ma obrzydliwy smak i jest niebezpieczna dla zdrowia.

Ale potem „zielony Nil” minął i woda wciąż dociera. Po 10-12 dniach woda ponownie zmienia kolor: traci przezroczystość i zyskuje gruby czerwony kolor. Woda nigdy nie jest tak orzeźwiająca i pyszna jak podczas rozlewania Czerwonego Nilu. Czerwony kolor wody nadaje słynny muł nilowy, składający się z próchnicy roślin tropikalnych i erodowanych skał Abisynii, skąd wypływa niebieski Nil. Przede wszystkim – na 8-10 metrach powyżej zwykłego poziomu! – woda rośnie w sierpniu i trwa do połowy listopada. W tym czasie spada poziom Nilu, rzeka wraca do brzegów, a woda w rzece znów staje się przezroczysta na niebiesko.

Na północ od Górnego Egiptu Nil jest podzielony na kilka gałęzi, tworząc deltę. Na mapie Dolny Egipt znajduje się nad Górnym Egiptem i wygląda dziwnie. Ale punktem orientacyjnym jest rzeka. Jeśli pójdziemy w dół rzeki, ujdziemy, że poruszamy się „w dół rzeki”. Będziemy nazywać przeciwny kierunek „upstream”. W ten sposób staje się jasne, dlaczego Dolny Egipt znajduje się nad Górnym Egiptem.

Początkowo Egipt składał się z czterdziestu niezależnych państw – „sepe”. A władca został nazwany „repati” lub „aj-mer”. Słowo „aj-mer” oznaczało „szef kanału”. Grecy przekazali egipskie słowo „sepe” odpowiednio greckim słowem „nom”, a władca został nazwany „nomarchą”.

Głównym zmartwieniem nomarchy było dbanie o terminowe nawadnianie pól i zbiory. Dobrobyt Nomy zależał bezpośrednio od ziemi i wody, które do niego należały. Nomie stale walczyli ze sobą, próbując zdobyć jak najwięcej obszarów lądowych i przybrzeżnych. Nic dziwnego, że w starożytnym Egipcie istniało przysłowie: „Ile nominałów, tyle Nilów”. Silne nominy podporządkowały słabsze, a ostatecznie nominy Delta zjednoczyły się w jednym wielkim państwie – Dolnym Egipcie. Patronką Dolnego Egiptu był Wadget – deifikowana czerwona kobra, więc władcy Dolnego Egiptu nosili czerwoną koronę.

Bogini Nebhet na obrazie z białą głową była uważana za patronkę Górnego Egiptu. To wyjaśnia biały kolor korony jego władców. Bogów nie można obrazić, nawet jeśli są obcymi bogami. Dlatego w 3200 pne król Górnego Egiptu, Mina (lub Menes) podbił Dolny Egipt i ogłosił się „Panem obu ziem”, on i wszyscy późniejsi władcy zostali koronowani podwójną biało-czerwoną koroną, która stała się symbolem zjednoczonego Egiptu.

Egipcjanie nazywali swój kraj KEMET lub KEMEY, co oznaczało „czarny” – taki był kolor zepsutego mułu, dzięki czemu ziemia stała się wyjątkowo żyzna. Zakłada się, że z tego słowa pochodzi angielskie słowo chemia – chemia. To założenie opiera się na fakcie, że egipscy rzemieślnicy byli poważnie zaangażowani w badanie właściwości substancji organicznych, ich interakcji z innymi substancjami i wyników tej interakcji. To Egipcjanie nauczyli się pozyskiwać substancje, które w przyrodzie nie istnieją w gotowej formie – kadzidło, kosmetyki (dekoracyjne i lecznicze), roztwory do mumifikacji. Kadzidło egipskie (Kemei) było bardzo poszukiwane w całym starożytnym świecie. Jeśli chodzi o nazwę „Egipt”, to zostało utworzone z greckiego słowa „Hikupta” – „forteca ducha Pt”. Tak więc w języku greckim nazwa starożytnej stolicy Egiptu, miasta Memphis, gdzie znajdowała się świątynia jednego z głównych bogów Egiptu, Pt – twórcy świata.

Rzeka Nil

Egipt darem Nilu

Egipt jest darem Nilu. Ogromne pustynie leżą w północno-wschodniej części kontynentu afrykańskiego. Sushi, gorący piasek, palące słońce. Na tej pustyni jest oaza, kącik życia, niesamowity kraj leżący nad brzegiem Nilu. Nazywamy ten kraj Egiptem. Egipt w czasach starożytnych nazywany był „darem Nilu”, ponieważ bez ogromnej rzeki życie ludzi byłoby niemożliwe. Jest bardzo gorąco, słońce bezlitośnie płonie, prawie nie pada deszcz, ale co roku w lipcu, w najgorętszej porze roku, Nil rozprzestrzenia się szeroko, zalewa brzegi, przynosi wodę i życie na pustynię. Na obu brzegach Nilu rosną gęste zarośla trzciny, rosną papirusy, palmy i tamaryszki, w zaroślach znajduje się ogromna liczba różnych zwierząt i ptaków. Sami Egipcjanie nazywali swój kraj Czarną Ziemią, ponieważ żyzna gleba Egiptu jest czarna w przeciwieństwie do czerwonych, pozbawionych życia piasków pustyni. Egipcjanie nazywali pustynię Czerwoną Ziemią, uważając ją za wrogą wszystkim żywym istotom, dobrą i zamieszkałą przez wszelkiego rodzaju potwory.

Ludzie przekształcają ziemię. Ludzie przybyli do brzegów Nilu tysiące lat temu. Życie pierwszych osadników było bardzo trudne. Musieli nauczyć się kopać kanały i budować tamy, aby mogli używać Nilu do nawadniania pól, osuszania terenów podmokłych i ścinania krzaków. Stopniowo praca ludzi przekształciła tę ziemię. Pojawiły się pola i ogrody, powstały osady, a później miasta. Około pięciu tysięcy lat temu pojawili się Egipcjanie, którzy nauczyli się robić metalowe narzędzia, obrabiać kamień. W Dolinie Nilu pojawiło się około 40 małych stanów, które zjednoczyły się w wielkim królestwie egipskim.

Egipt darem Nilu

Interesujące fakty o Nilu, które udało mi się znaleźć:

Do niedawna Nil był uważany za najdłuższy na świecie, w 2013 r. Tytuł ten został przeniesiony do Amazonki;
Przez wieki badacze nie mogli ustalić, skąd rzeka zaczyna płynąć. Dopiero pod koniec XIX wieku naukowcy rozpoznali źródło wodospadów Ripon;
Neil był czczony nie tylko przez starożytnych Egipcjan, ale także przez Rzymian i Greków. Na pamiątkę tego Watykan ma majestatyczny posąg przedstawiający Nil, a wokół niego bawi się 16 dzieci, symbolizujących dopływy wielkiej rzeki.

Interesujące fakty o Nilu

Jak to jest teraz

Nil, jak poprzednio, jest ważną drogą wodną, ​​nie tylko Egiptu, ale całego świata. Rzeka przepływająca przez Saharę przynosi wilgoć, długo oczekiwaną ulgę i życie wielu tysiącom ludzi.

Mam nadzieję, że pomogło ci to zrozumieć odpowiedź na pytanie: dlaczego Egipt jest darem Nilu?