Megalodon – prehistoryczny rekin
Megalodon – gigantyczny rekin, który żył 28-2,5 miliona lat temu.
Megalodon to członek wymarłego gatunku rekina megatooth uważanego za największego rekina, a także największej ryby, jaka kiedykolwiek żyła. Znaleziono skamieliny przypisywane megalodonowi od wczesnej epoki miocenu (która rozpoczęła się 23 miliony lat temu) do końca epoki pliocenu (około 2,6 miliona lat temu).
Spis treści:
Skąd się wzięła nazwa megalodon
Słowo megalodon, złożone z greckich słów rdzennych, oznacza „gigantyczny ząb”.
Nazwa ta się wzięła od odnalezionych zębów rekina gdzie jeden ząb przedni potrafił mieć ok 19 cm. Na tej podstawie obliczono jaka może być przybliżona wielkość rekina
Megalodon – wiekość
Według najnowszych badań rozmiar dorosłego megalodona sięga od 10 do 17 metrów długości. Obliczenia masy ciała dorosłego megalodona wynoszą od 12,6 do 33,9 ton metrycznych, przy średniej długości od 10,5 do 14,3 metra (34-47 stóp), a masa samic może osiągnąć od 27,4 do 59,4 ton tony metryczne o długości ciała 13,3-17 metrów (44-56 stóp)
Styl życia
Rekiny często stosują dość złożone strategie polowania, gdy gonią duże zwierzęta. Niektórzy paleontolodzy sugerują, że strategie polowania wielkiego białego rekina mogą dać wyobrażenie o tym, jak megalodon polował na swoją niezwykle dużą zdobycz (na przykład wieloryby). Pozostałości skamielin wskazują jednak, że megalodon zastosował skuteczniejsze strategie przeciwko dużej ofierze niż wielki biały rekin.
Badania paleontologiczne wskazują, że metody ataku mogą się różnić w zależności od wielkości ofiary. Skamieliny małych waleni wskazują, że zostały one poddane ogromnej mocy przez taranowanie, po czym nieuchronnie zginęły. Jeden z obiektów badań – pozostałości 9-metrowego kopalnego wieloryba z wąsami z okresu miocenu, umożliwił ilościową analizę zachowania atakującego megalodona. Drapieżnik atakował głównie twarde kościste obszary ciała ofiary (ramiona, płetwy, klatkę piersiową, kręgosłup), których zwykle unikają duże rekiny. Dr Bretton Kent zasugerował, że megalodon próbował złamać kości lub uszkodzić ważne narządy (takie jak serce i płuca), które były zamknięte w klatce piersiowej ofiary. Atak na te ważne narządy unieruchomił ofiarę, która szybko zmarła z powodu poważnych obrażeń wewnętrznych. Inną interpretacją wyglądu tego rodzaju uszkodzeń kości jest jedzenie wieloryba w postaci padliny z otworem klatki piersiowej, aby dostać się do narządu wewnętrznego. Badania te pokazują również, dlaczego megalodon potrzebował mocniejszych zębów niż duży biały rekin.
Podczas ery pliocenu pojawiły się większe i bardziej rozwinięte walenie. Megalodony zmodyfikowały swoje strategie ataku, aby poradzić sobie z tymi większymi zwierzętami. Znaleziono dużą liczbę skamieniałych kości płetw i kręgów ogonowych dużych wielorybów z okresu pliocenu, które miały ślady ugryzień, prawdopodobnie pozostawionych przez megalodon. Te dane paleontologiczne wskazują, że megalodon najpierw próbował unieruchomić swoją ofiarę, a następnie zadał śmiertelny cios lub, mając pewne trudności z rozczłonkowaniem świeżych dużych tusz, zadowalał się tylko jego wypukłymi częściami.
Megalodon
