Jak odmawiać różaniec krok po kroku
Różaniec można wygodnie nosić w kieszeni. Zawsze przypominają nam o modlitwie. Oczywiście ten przedmiot nie ma magicznego efektu. Nie ma „specjalnej modlitwy za różaniec”, ale istnieją pewne tradycje kościelne związane z modlitwą na różańcu.
Modlitwa na różańcu jest bardzo prosta. Każdy koralik to jedna modlitwa. Trzymaj koralik między dwoma palcami i czytaj modlitwę umysłem i sercem. Powiedzmy, że Jezus się modli: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznikiem”. Albo modlitwy do Dziewicy: „Błogosławiona Dziewico Maryjo, zbaw nas”, „Dziewico Maryja, raduj się …” Aniołowi Stróżowi; waszemu świętemu – istnieje wiele opcji. Jeśli dziesięć małych nawleczonych jest na nitkę między dużymi koralikami, należy odczytać dziesięć modlitw. A dla wielkiego koralika – specjalna modlitwa. Na przykład Nasz Ojciec, Credo lub Pięćdziesiąty Psalm.
Celem powtarzanych modlitw jest rozważenie ich znaczenia, nawiązanie kontaktu z Panem poprzez modlitwę. Powtarzając, łatwiej jest nam oderwać się od obcych myśli, próżnych, a może nawet szkodliwych dla duszy. Aby złe myśli nie zakorzeniły się w naszym umyśle. Dzięki modlitwie łatwiej jest wyhodować coś dobrego i pożytecznego w sercu.
O różańcu
Nazwa „różaniec”, według V. Dahla, pochodzi od słów: hrabia, honor (hrabia), oznaczając w ten sposób urządzenie do zliczania – sznur koralików lub pas z węzłami – do liczenia modlitw i ukłonów. W rzeczywistości różaniec to nic innego jak kule (materiał, szkło, bursztyn, drewno itp.), Zawieszone nanitce i zwieńczone krzyżem. Zgodnie z tradycją kościelną werbena, pętla linowa z nałożonymi węzłami, służyła jako odliczanie do liczenia liczby modlitw Jezusa. Dlatego jego inna nazwa to różaniec, czyli urządzenie do liczenia. Koraliki zostały wprowadzone do użytku przez św. Bazylego Wielkiego (według innych źródeł – Pachomiusza Wielkiego, a nawet św. Antoniego, ale w każdym razie bardzo dawno temu, w pierwszych wiekach chrześcijaństwa) dla niepiśmiennych mnichów, którzy przestrzegali zasady modlitwy nie według książek, ale według pewnej liczby modlitw Jezusa . Nie miały innego celu, ani praktycznego, ani symbolicznego. Jednak w Rosji Vervitsa zamieniła się w schody – schody do nieba. Jego części – stopnie – nazywane są: „ziemia”, „niebo”; wszystkie części otrzymały ważne znaczenie symboliczne; Od prostego urządzenia do liczenia Verwitz stał się niezbędnym narzędziem modlitwy.